Zaterdag 23 juni hebben we met een gezellig groepje van 17 personen, het zwemseizoen afgesloten door te gaan kanoën op de Alblas. Op zaterdagochtend verzamelden we bij het zwembad ‘De Duikelaar’ en zijn we vanaf daar vertrokken naar recreatiecentrum ‘De Vinkenwaard’. De ochtend begon wat grauw, maar vanaf het begin dat we in de kano’s stapten, begon de zon vriendelijk te schijnen, zodat we over het weer zeker niet te klagen hadden. De meegenomen vesten en jassen waren dan ook zeker niet nodig.
Bij aankomst bij ‘De Vinkenwaard’ zijn we rond half 1 in de kano’s gestapt. De meeste deelnemers durfden het aan om in een eenpersoonskano, op eigen kracht, het water op te gaan. Een paar anderen wilden liever in de tweepersoonskano, om zo de benodigde spierkracht wat te verdelen. De drie jongste deelnemers sprongen gelijk in de kano voor drie personen om, als de ‘drie musketiers’ de Alblas te verkennen. Toen iedereen in een kano was gestapt en de ‘veilige haven’ van de kanoverhuur had verlaten, nam Somchai ons mee de Alblasserwaard in. We konden 2 kanten op. Onze route ging richting Oud-Alblas om zo de fotograferende Jappanners bij de molens van Kinderdijk te ontwijken…
De route voerde ons langs weilanden en een aantal molens, dwars door de groene Alblasserwaard. Halverwege de tocht raakten de ‘drie musketiers’ een beetje achter. Gelukkig waren daar Sushriya en Manuela die de kano van de drie helden, letterlijk, op sleeptouw nam. De rest van de groep peddelde vrolijk door en had ondertussen het rustpunt, op de helft van de route, bereikt. Toen ook de sleepdienst in de buurt kwam van het rustpunt, zijn zij door de rest van de groep met gejuich begroet. Berrie en Jaco hielden samen nog een kort wedstrijdje onder aanmoediging van de groep op de kant. Berrie won de race met een nipte voorsprong. Op het rustpunt is er door een aantal deelenmers van kano gewisseld, zodat de groep vol goede moed de tocht kon vervolgen.
Somchai ging weer voorop en als volgzame kuikens, peddelde de groep er achter aan. Het laatste stukje van de route ging tegen de stroom in, maar de geoefende zwemmers hadden daar totaal geen moeite mee… Het duurde niet lang of de ‘haven’ kwam in zicht. Een paar meter voor het einde raakten sommigen in een watergevecht terecht, waarbij er niet alleen spetters maar ook ‘sloten’ water over en weer gingen. Na een tocht van bijna 2 uur stond iedereen weer veilig aan wal. Terwijl de een de tocht helemaal droog was gebleven, had de ander wat spetters opgevangen en een enkeling stond doorweekt op de steiger uit te druipen… Gelukkig was de zon nog steeds volop aanwezig, dus binnen een paar minuten was bijna iedereen weer opgedroogd en klaar om naar de auto’s te gaan.
Voor we op huis aan gingen, is er eerst nog wat gedronken bij de auto’s. Zakjes chips waren de uitkomst om de honger, na de sportieve kanotocht, te stillen. Als afsluiting van het geheel werd er op de terugweg nog een keline stop gemaakt voor een ijsje. Teruggekomen bij het zwembad ging iedereen met een voldaan gevoel, met misschien een beetje spierpijn, richting huis.
